Για κάθε “δεν μπορώ”, που λέμε καθημερινά στον εαυτό μας, πάντα θα υπάρχουν “μικροί” ήρωες της διπλανής πόρτας για να το καταρρίπτουν. Μία από αυτούς είναι η Χριστίνα Φλαμπούρη, μία δεινή μαρκετίστρια που χωρίς “αθλητικό παρελθόν” κατόρθωσε να σκαρφαλώσει στις 7 υψηλότερες κορυφές του κόσμου.
Πιάνοντας κάθε κορυφή
Πώς ακριβώς συνδύασες το απαιτητικό 7 Summits με την επαγγελματική σου καριέρα; Παλιά θα με άκουγες να παραπονιέμαι ότι δεν μου φτάνουν οι ώρες της μέρας. Έκοψα το “χαζό” χρόνο που σπαταλούσα στην τηλεόραση ή τα social media και πλέον είμαι 100% προσηλωμένη σε ό,τι κάνω. Για περίπου τέσσερα χρόνια, δεν έκανα ούτε μία ημέρα καλοκαιρινές διακοπές. Όλη μου η άδεια ήταν αφιερωμένη στις αποστολές. Απόλυτη ισορροπία μεταξύ εργασίας και ζωής, βέβαια, είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει.
Είμαι γυναίκα καριέρας και δεν μετράω τη ζωή μου ανά 8 ώρες. Παίρνω, όμως, τόσο πολλή ενέργεια από το ότι σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο είμαι σε διαφορετικό βουνό χωρίς κινητό, οπότε δεν μου κακοφαίνεται όταν τη Δευτέρα ενδέχεται να είμαι στο γραφείο μέχρι αργά.
Ποιες δυσκολίες αντιμετώπισες ως γυναίκα πρωτοπόρος; Αρχικά, όταν προσπαθούσα να βρω χορηγίες για τις πρώτες ακριβές αποστολές, η βασική ερώτηση ήταν “με ποιον άντρα Έλληνα ορειβάτη θα πας;” και οι χυλόπιτες έρχονταν η μία μετά την άλλη. Σε δύσκολες διαδρομές στην Ελλάδα, με ρωτούσαν επίσης “πού είναι το αγόρι σου;”. Σύμφωνα με τα στερεότυπα, ο ορειβάτης είναι μάλλον ένας 45χρονος με μπράτσα, μούσια και σχοινί στην πλάτη, μοιάζει σκληροτράχηλος και στην εξωτερική εμφάνιση. Σκεφτόμουν, λοιπόν, ότι δεν είχα γυμναστεί αρκετά. Τώρα δεν με επηρεάζει καθόλου.
Ποιες κορυφές σε ενδιαφέρουν εκτός της ορειβασίας; Αντλώ περισσότερη δύναμη όταν βλέπω ότι η ιστορία μου κινητοποιεί τον κόσμο. Οπότε, “εκμεταλλεύτηκα” την πανδημία και έγραψα ένα παιδικό βιβλίο με σκοπό να κάνει τα παιδιά να ονειρευτούν “κορυφές”, να νιώσουν ότι μπορούν να κατορθώσουν τα πάντα. Θέλω να μπορέσω να συμβάλω στα όνειρα μικρών και μεγάλων.
Τι κρατάς από την εμπειρία αυτή; Κρατάω δύναμη για ζωή. Αν εγώ πριν από 6 χρόνια δυσκολευόμουν να κάνω μία απλή αναρριχητική διαδρομή στη Χασιά και τώρα έχω ολοκληρώσει τις 7 κορυφές, ποιος μπορεί να μου πει ότι κάτι είναι αδύνατο; Έτσι το έχω μεταφράσει στην καθημερινότητά μου, ως δύναμη για ζωή και εξερεύνηση με τη μεταφορική έννοια.
Είναι ένα ταξίδι που δεν τελειώνει ποτέ, πάντα υπάρχει κάτι που δεν γνωρίζουμε, δεν έχουμε δει ή δεν έχουμε νιώσει. Επιπλέον, είμαι πιο ευτυχισμένη στην καθημερινότητά μου, διότι εκτιμώ αυτά που έχω.
Ποια είναι τα σχέδιά σου στο εξής; Εξαιτίας της πανδημίας, δεν μπορώ ακόμη να κάνω μεγάλες αποστολές, το κόστος μίας ενδεχόμενης ακύρωσης είναι τεράστιο. Άρα, προσπαθώ να είμαι σε φόρμα σκαρφαλώνοντας στα ελληνικά βουνά και ελπίζω ότι τον Σεπτέμβριο θα βάλω μπρος την επόμενη μεγάλη αποστολή.
