Καμιά ουσιαστική μεταβολή δεν υπάρχει γενικά με τους αριθμούς των λαγών, μάλιστα τα μηνύματα από όλες τις επαρχίες κάνουν λόγο για σοβαρή μείωση του, σε περιοχές που δέχτηκε υπερβολική κυνηγετική πίεση, με το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα να εστιάζεται στις ορεινές περιοχές. Μάλιστα σε κάποιες από αυτές η κατάσταση είναι απελπιστική.
Οι καταμετρήσεις τις τελευταίες μέρες δίνουν και παίρνουν, ωστόσο σε καμιά επαρχία δεν καταγράφεται αύξηση των λαγών. Εξαίρεση αποτελούν ελάχιστες μόνο περιοχές στη Λάρνακα και την Πάφο.
Ελάχιστες μέρες πριν ξεκινήσουν οι εξορμήσεις των παθιασμένων λαγοκυνηγών για να δοκιμαστούν οι ίδιοι και τα σκυλιά τους στους λαγότοπους εξακολουθεί να επικρατεί μεγάλη αβεβαιότητα ως προς τους πληθυσμούς των λαγών. Το ερώτημα των λαγοκυνηγών στα κυνηγετικά στέκια, δηλαδή αν έγινε κάτι το ουσιαστικό από πλευράς των αρμοδίων που να δίνει ελπίδες στο μέλλον του τριχωτού θηράματος παραμένει για άλλη μια χρονιά αναπάντητο.
Οι αναγνωρίσεις από μέρους των κυνηγών, η καταγραφή των θηραμάτων από τους θηροφύλακες, αλλά και εκτιμήσεις παραγόντων από όλες τις επαρχίες φτάνουν στο τέλος τους χωρίς ωστόσο τα αποτελέσματα και οι προσπάθειες των λαγόσκυλων να έρθουν σε επαφή με το λαγό, να βρίσκουν κανένα ενθουσιασμένο. Όπως και πέρσι έτσι και φέτος εκτιμάται ότι θα είναι τυχερή η κυνηγοπαρέα εκείνη που θα ξεπεράσει τους 10 λαγούς.
Ιδιαίτερα στις ορεινές περιοχές η κατάσταση σε κάποιες περιπτώσεις είναι απογοητευτική. Στην ορεινή της Λάρνακας λίγοι λαγοί υπάρχουν, ενώ το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν και αρεκτές περιοχές στην ορεινή της Λεμεσού. Πρόβλημα με τους λαγούς έχουμε και στις ορεινές περοχές της Λευκωσίας ενώ στην Πάφο τα λαγοτόπια της αντέχουν ακόμα μιας και οι περισσότερες περιοχές της έχουν σταθεροποιήσει του αριθμούς των λαγών.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα εστιάζεται ψηλότερα στο Τρόοδος με τις περισσότερες αναγνωρίσεις να μην φέρνουν το ποθητό αποτέλεσμα. Τα λαγόσκυλα σπάνια έρχονται σε σε επαφή με το λαγό, αλλά το χειρότερο είναι ότι δεν βλέπεις ούτε σημάδια που να μαρτυρούν την ύπαρξη του. Εκεί ψηλά, συναντάς περισσότερες αλεπούδες παρά λαγούς, ενώ το ανησυχητικό είναι ότι δεν εντοπίστηκαν νεαροί λαγοί. Σπάνια συναντούν ή ξεσηκώνουν τα σκυλιά βεργολάγουδα, γεγονός που οδηγά στο συμπέρασμα ότι η αναπαραγωγή του τριχωτού μας θηράματος δεν πήγε όπως θα θέλαμε.
Για άλλη μια χρονιά η επιβίωση του λαγού στηρίχθηκε εξ ολοκλήρου στο δικό του σύστημα επιβίωσης που φέτος φαίνεται δεν τα πήγε και τόσο καλά. Παρόλο που κάποιες επαρχίες προχώρησαν σε απελευθερώσεις από τα ιδιωτικά εκτροφεία, εντούτοις ο αριθμός που απελευθερώθηκε είναι τόσο μικρός που δεν μπορεί να κάμει την διαφορά. Μάλιστα για τους συγκεκριμένους λαγούς οι οποίοι έχουν δακτυλιωθεί για σκοπούς έρευνας, δεν μπορεί να πει κανένας μετά βεβαιότητα αν έχουν επιβιώσει στην άγρια φύση.
Για χρόνια ο λαγός επιβιώνει χωρίς καμιά βοήθεια από κανένα. Εξακολουθεί να παραμένει έρμαιο της λαθροθηρίας και της αλεπούς αλλά και μιας μερίδας κυνηγών που δεν θέλουν να κατανοήσουν ότι με τις ενέργειες τους, να διώκουν δηλαδή το θήραμα με τόσα σκυλιά και τόσους σκοπούς στο μόνο βοηθούν είναι το ξεπάστρεμα του τριχωτού μας θηράματος μια ώρα γρηγορότερα. Κάτω από τις συνθήκες που επιβιώνει ο λαγός μόνο από θαύμα μπορεί κάποιος να επικαλεστεί πως αντέχει ακόμα.
Σύμφωνα με τις κατοπτεύσεις και τις πληροφορίες που μαζέψαμε οι περισσότεροι λαγοί εντοπίστηκαν σε λαγοτόπια της επαρχίας Πάφου. Σε καλύτερη μοίρα βρίσκονται οι πεδινές περιοχές της Λάρνακας, λίγοι λαγοί θα θηρευτούν στα πεδινά και στις άκρες των ημιορεινών περιοχών της Λευκωσίας, ενώ στη Λεμεσό οι ημιορεινές της περιοχές έχουν καλύτερους αριθμούς λαγών παρά ψηλότερα προς το Τρόοδος.
Τα προβλήματα επιβίωσης του λαγού είναι πολλά και σε κάποιες περιπτώσεις περίπλοκα και μόνο με συλλογικές αποφάσεις και χωρίς συναισθηματισμούς και πιέσεις μπορεί να επιλυθούν. Μάλιστα όπως πάει η κατάστασης ίσως οι λαγοκυνηγοί να πρέπει να αρχίσουν να συνηθίζουν να ζουν με χαμηλή κάρπωση.
Περισσότερες λεπτομέρειες για την γενική εικόνα του λαγού, θα δείξει η έρευνα καταμέτρησης του Ταμείου Θήρας η οποία βρίσκεται στο τέλος της.
