Αν είναι κάτι να επηρεάσει την ψυχολογία των κυνηγών και γενικότερα των πολιτών ας είναι η αισιοδοξία και η ελπίδα για το καλύτερο. Το να κάνεις το απλό περίπλοκο είναι συνηθισμένο στις μέρες μας. Το να κάνεις το περίπλοκο απλό, αυτό είναι δημιουργικότητα. Αυτό είναι το κυνήγι, απλότητα που οδηγεί σε απίστευτη δημιουργικότητα και διάθεση για ζωή.
Το κυνήγι μπορεί και λειτουργεί αγχολυτικά υπό την προϋπόθεση να ασκείται. Ξεφεύγεις από την καθημερινότητα, την κατήφεια, τις συνηθισμένες έτσι και αλλιώς εικόνες και παραστάσεις αν βγεις στο βουνό, στον κάμπο, στην πεδιάδα. Οι περισσότεροι ανάμεσα τους και εγώ ξελαμπικάρουμε ακόμα και αν βγάλουμε απλά τα σκυλιά μας στον κυνηγότοπο.
Αυτή την περίοδο, η φύση και τα πλάσματα της μπαίνουν σε μια αναστάτωση καθώς προετοιμάζονται για αλλαγές οι οποίες αποτελούν νομοτέλεια. Αν και το μεγαλύτερο κομμάτι των συγκεκριμένων αλλαγών παραμένει ταυτισμένο με την διαδοχή των τεσσάρων εποχών του χρόνου, που συνοδεύονται με παροδικές κλιματικές μεταβολές και μεταναστεύσεις, πολλές από τις βαθύτερες αιτίες που προκαλούν τούτο το μαγευτικό ξεσηκωμό της φύσης παραμένουν ανερμήνευτες, απροσδιόριστες αλλά και προκλητικές .
Πολλά φτερωτά είδη, το καθένα με τις δικές του ανησυχίες, ξεκινούν μαζικά ένα περίπλοκο ταξίδι προς τις θερμότερες περιοχές του πλανήτη μας, εγκαταλείποντας έγκαιρα τον ψυχρό Βορρά με τα επερχόμενα χιόνια, τους παγετούς και τις πολικές θερμοκρασίες. Αναζητούν εδάφη ικανά τα οποία θα τα εξασφαλίσουν την διαχείμαση τους. Αυτή ακριβώς η μετακίνηση προκαλεί ένα ιδιαίτερο εσωτερικό ξεσηκωμό σε μια κοινωνία ατόμων που έχουν επιλέξει να βιώνουν την φύση. Μιλάω για τους νόμιμους κυνηγούς.
Το τέλος Αυγούστου και οι αρχές Σεπτέμβρη είναι η πλέον δραστήρια περίοδος για τους κυνηγούς, οι οποίοι σχεδιάζουν και υλοποιούν αποδράσεις σε κάθε γωνιά της υπαίθρου για να καλωσορίσουν με το δικό τους τρόπο την έναρξη του κυνηγιού με τα αποδημητικά που παίρνουν μαζικά προς της νοτιότερες περιοχές.
Δεν είναι μόνο τα θηράματα και οι ευκαιρίες για κάμποσες εύστοχες τουφεκιές στα καρτέρια που στήνονται γύρω από τα ξηραμένα ηλιόσπορα. Είναι οι φέρμες στα θερισμένα τριφύλλια και σιτάρια στα ορτύκια που μετακινούνται στα παραλιακά υψώματα της χώρας μας, είναι και όλα αυτά που σηματοδοτεί η έναρξη μιας κυνηγετικής περιόδου και δεν είναι λίγα.
Είναι αυτό το μοναδικό αίσθημα και η λαχτάρα της αναμονής για την παρέα που κάθε χρόνο μαζεύεται. Είναι η 20 η Αυγούστου που κανείς δεν θέλει το πρωινό της να τον υποδεχτεί στο κρεβάτι. Είναι μια ακόμη κυνηγετική περίοδος που περιμένουμε από τα τέλη του Φλεβάρη και επιτέλους πλησιάζει.
Τη φύση τη βιώνουμε
Μετά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε, την προσμονή για την επαφή με το δάσος και εκείνες τις όμορφες μυρωδιές του βρεγμένου χώματος, της σαπίλας από τα πεσμένα φύλλα και της μούχλας από τους ριγμένους καρπούς που σκεπάζονται από την ευωδιά του ξύλου. Τα χρώματα που μόνο εκεί μπορούμε να διακρίνουμε και να θαυμάσουμε. Τα κλαδιά φτέρης που μπαίνουν στο βάζο του γραφείου για να στολίσουν και να σπάσουν το μουντό γραφείο που πάντα μοιάζει με φυλακή απέναντι στα καθημερινά σχέδια απόδρασης προς την περιπέτεια κάθε ρομαντικού κυνηγού.
Τα μανιτάρια που πάντα αποτελούν δυσεύρετο και ξεχωριστό μεζέ χωμένο με ευλάβεια στο κυνηγετικό σακίδιο. Οι ανατολές , που μόνο μετά την έναρξη ανταμώνουμε και είναι μοναδικές γιατί τις μοιραζόμαστε με τα φιλαράκια μας στον κυνηγότοπο και τα κυνηγόσκυλα μας που ανυπομονούν να βρεθούν εκεί που ανήκουν. Νομίζω ότι αυτές οι ανατολές κρύβουν περισσότερο φως από όλες τις υπόλοιπες και όταν τα σύννεφα τις καλύπτουν με την ανησυχία για το ενδεχόμενο μιας ξαφνικής μπόρας ή μεταβολής του καιρού τότε γίνονται μαγευτικές.
Το αντάμωμα
Είναι αδύνατο να μην προσμένουμε, αυτή τη χαρούμενη πολύβουη συντροφιά των ανθρώπων και σκύλων που ανταμώνουν σε κάποιο ξέφωτο του δάσους που καταλήγουν δίπλα στην πηγή με το πιο δροσερό νερό που υπάρχει, κουρασμένοι για να πλυθούν να ξαποστάσουν να γελάσουν να μοιραστούν πριν πάρουν το δρόμο της επιστροφής στα τετριμμένα της καθημερινότητας.
Θα αναφέρω και τα απίστευτα ταβερνάκια, καφενεία στις πλατείες των ορεινών χωριών της χώρας μας , όπου οι γέροντες αναμένουν τις ιστορίες μας και μας εμπλουτίζουν με τις δικές τους παλαιότερες. Αυτές οι στιγμές ξεγνοιασιάς ανταλλαγής αστεϊσμών αλλά και αιτία δημιουργίας γνωριμιών με νέους φίλους και συντροφιές είναι πραγματικά αλησμόνητες.
Τα πρωινά καφεδάκια πριν την αναχώρηση για τον κυνηγότοπο, οι ατέρμονες συζητήσεις και τα όνειρα για απίστευτες συναντήσεις, είναι εικόνες, συναισθήματα αλλά και μυρωδιές χαραγμένες πολύ καλά στον ‘σκληρό δίσκο’ του κάθε κυνηγού. Αυτή την ικανοποίηση του να βλέπεις τα παλικάρια σου να σε ακολουθούν στο βουνό και να ζητούν την γνώμη του πατέρα του θείου του παππού και να μοιράζονται μαζί τα μυστικά τις ανησυχίες τους προβληματισμούς στις χαλαρές στιγμές που βρίσκονται κοντά σου, είναι λιγάκι δύσκολο να την εκφράσεις αν δεν την έχεις ζήσει, και ναι ήρθε η στιγμή να συμβεί γιατί η έναρξη δεν αργεί.
Η κάρπωση
Σαφέστατα είναι και τα θηράματα, μικρά μεγάλα, πτερωτά, τριχωτά που μπαίνουν στον τουρβά ύστερα από αρκετό περπάτημα, κούραση, ξενύχτι , ώρες οδήγησης και με άσχημες καιρικές συνθήκες. Καταλήγουν στο οικογενειακό τραπέζι, απολαμβάνονται με την παρέα που επιβραβεύει τον κόπο και αιτιολογεί όλες αυτές τις απουσίες από συνηθισμένες εξόδους. Το σακίδιο ποτέ δεν αποτέλεσε δέλεαρ ούτε αυτοσκοπό για οποιαδήποτε κυνηγετική έξοδο, οι οποίες συχνά καταλήγουν σε μέτρια ή μηδενικά αποτελέσματα. Κρύα πρωινά, παγωμένα νερά , λασπωμένα μονοπάτια , κακοτράχαλα βουνά αφιλόξενη βάλτοι είναι και αυτά μέρος της περιπέτειας που όλοι την λαχταρούμε να την βιώσουμε. Εκείνο που μάθαμε όλοι μας να τρυγάμε σαν ρομαντικοί θηρευτές είναι όλες αυτές οι ανέγγιχτες ομορφιές της φύσης που φυλακίζουμε ανεξίτηλα μέσα στην ψυχή μας.
Όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμη είναι σίγουρα μια σύμπραξη πολλών αιτιών και καταστάσεων αλλά και βιωμάτων που οριοθετούν την μοναδική σχέση του Κυνηγού με την Φύση. Για όλα αυτά και για ακόμη περισσότερα σας προτρέπω να βρεθείτε εκεί που αγαπάτε, εκεί που νιώθετε ένα με την φύση, εκεί που μόνο εσείς ξέρετε να ζείτε γιατί επιλέξατε να είστε κυνηγοί!!
