Οι κυνηγετικοί σύλλογοι επιζητούν να βοηθούν τα κράτη στη διατήρηση των οικοσυστημάτων και δεν έχουν το γνωστό αρχετυπικό ρόλο που ενοχλεί διάφορα σύγχρονα κινήματα, εκείνον του άξεστου ορεσίβιου που περιφέρει ως τρόπαια τα θηράματά του.
Νέοι άνθρωποι, περισσότερο στην βόρεια Ευρώπη, συνδυάζουν το κυνήγι και την οικολογία, με έναν τρόπο που δεν έχει βρει ακόμη απάντηση από τους κλασικούς Οικολόγους ή τους χορτοφάγους. Η νέα τάση ενισχύθηκε την εποχή της Covid-19 και έχει ως απώτερο στόχο ένα πιο «ηθικό» κυνήγι, που καταναλώνεις αυτό που κυνηγάς ή το προσφέρεις σε δικούς σου ανθρώπους. Παράλληλα όλο και περισσότερο οι κυβερνήσεις εντάσσουν τους κυνηγούς στις δυνάμεις εκείνες που καλούνται να εξισορροπήσουν πληθυσμούς άγριων ζώων που φτάνουν στον αστικό ιστό, ασθένειες που παρουσιάζονται και πολλά άλλα.
Αυτό εξηγεί και το μεγάλο κοινωνικό ενδιαφέρον για τον Σύλλογο και τις αρχαιρεσίες του. Μιλώντας σχετικά στην «Συνείδηση» ο Μάριος Μπάδας, τοπικός επιχειρηματίας και μέχρι πρότινος πρόεδρος του Συλλόγου «Κυνήγι-Τρόπος να ζεις», επισημαίνει: «Υπήρξαν κάποια οικονομικά προβλήματα στον Σύλλογο από προηγούμενες περιόδους τα οποία πήραν, όπως έπρεπε, τον δρόμο της Δικαιοσύνης. Από δω και πέρα θέλουμε να ασχοληθούν με τον Σύλλογο οι άνθρωποι που τον αγαπούν και θέλουν να δουν να κάνει σπουδαία πράγματα, πράγμα για το οποίο υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, εμείς μπορούμε να το διαβεβαιώσουμε αυτό».
Το κυνήγι που αλλάζει
Στη Γερμανία η Εθνική Κυνηγετική Ομοσπονδία αριθμούσε 390.000 μέλη στο τέλος του 2020, κατά 25% περισσότερα σε σχέση με το 1990 ενώ περίπου 500.000 είναι τα μέλη της αντίστοιχης Ομοσπονδίας στην Γαλλία. Το θέμα είναι ότι στην Ελλάδα οι κυνηγοί που κάνουν το χόμπι τους χωρίς άδεια αντιστοιχούν πάνω από τους μισούς, συνολικά, από όσους κυνηγούν, με αποτέλεσμα να κυκλοφορούν 400.000 όπλα και να μην υπάρχει εκτίμηση τι κυνηγούν και τι αφήνουν πίσω τους. Αυτό θέτει σε αμφισβήτηση την ίδια την ουσία του κυνηγιού, παράγει ανομία και κάνει αδύνατο να εκτιμηθεί ο αληθινός αντίκτυπος στα οικοσυστήματα, ειδικά όταν υπάρχουν εισαγόμενοι κυνηγοί από γειτονικές χώρες ή κάποιοι εμφανίζονται σε λογαριασμούς να κυνηγούν με αυτόματα όπλα…
Από τα παραπάνω θέλουν να διαφοροποιηθούν οι κυνηγοί και στο Αγρίνιο και ο κ. Μπάδας εξηγεί το πώς βλέπουν το κυνήγι στην περιοχή πλέον, ειδικά οι κυνηγοί μιας νεότερης γενιάς. «Το κυνήγι είναι τρόπος ζωής. Σε πολλές χώρες το κυνήγι αρχίζει κι εμφανίζεται ως απάντηση στο βιομηχανοποιημένο τρόπο παραγωγής κρέατος και αυτές είναι τάσεις που πρέπει να τις δούμε. Δύσκολα κάποιος θα γίνει κυνηγός για βιοπορισμός γιατί χρειάζεται εξοπλισμός και έξοδα, υπάρχουν περιορισμοί, αν θες να είσαι νόμιμος. Οι νέοι κυνηγοί σέβονται τη σχέση ανάμεσα στο δάσος, τα χωράφια και τα ζώα, συμβάλλουν στην προστασία των βιότοπων. Για εμάς το κυνήγι είναι τρόπος ζωής, θέλουμε να βοηθάμε τα οικοσυστήματα κι όχι να τους κάνουμε κακό. Αγαπάμε την φύση και συνδέουμε τον άνθρωπο μαζί της, δεν την δολοφονούμε, δεν της κάνουμε κατάχρηση».
Τα αγριογούρουνα και η αφρικανική πανώλη
Σε μια συνάντηση με την ηγεσία της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος και εκπροσώπους των Κυνηγετικών Ομοσπονδιών όλης της χώρας οι κυνηγοί είχαν δείξει στον τότε υπουργό την δυσαρέσκειά τους για τον πρόσφατο νόμο για τα δεσποζόμενα ζώα θεωρώντας εσπευσμένη την έναρξη της διαδικασίας «συμμόρφωσης».
Το θέμα δεν λύθηκε με τρόπο που θα ήθελαν οι κυνηγοί όμως η κυβέρνηση έδειξε ότι υπάρχει κάτι σημαντικό για το οποίο χρειάζεται τους κυνηγούς, όπως έκαναν και άλλες χώρες σε όλο τον κόσμο.
Προέκυψε το θέμα της αφρικανικής πανώλης στους νομούς της Βόρειας Ελλάδας, το οποίο απαίτησε οργανωμένη και μαζική θήρευση αγριογούρουνων προκειμένου να διαπιστωθεί αν υπάρχει η ασθένεια και σε άλλες περιοχές. Όπως εξηγεί ο κ. Μπάδας, τα υπουργεία έβαλαν στην εξίσωση τους κυνηγούς διότι το ζήτημα είναι σοβαρό. «Εμείς αγαπάμε την φύση και θέλουμε να βοηθάμε το κράτος, αυτό είναι βέβαιο. Στην νέα ρυθμιστική που προέκυψε είναι αλήθεια ότι ενεργοποιήθηκαν οι κυνηγετικοί σύλλογοι αλλά τα αγριογούρουνα έτσι κι αλλιώς εμφανίζουν μια ραγδαία αύξηση πληθυσμών, όπως και άλλα άγρια είδη που αρχίζουν να απειλούν την ύπαρξη άλλων».
Την τελευταία χρονιά θηρεύτηκαν πανελλαδικά περίπου 100.000 αγριογούρουνα, αριθμός από τον οποίο προκύπτει η εκτίμηση για πληθυσμό αγριογούρουνων στην Ελλάδα που ξεπερνάει τα 400.000 άτομα. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι, με βάση τα αντίστοιχα στοιχεία της περιόδου 2019-2020, ο πληθυσμός τους τότε, πριν δηλαδή από τρία χρόνια, είχε υπολογιστεί σε 100.000 άτομα.
Πλέον προβλέπεται εντατική θήρα του αγριόχοιρου από συνεργεία δίωξης και ομάδες κυνηγών σε συγκεκριμένα σημεία γύρω από τις περιοχές όπου επιβεβαιώθηκε η παρουσία του ιού, με σκοπό την αποφυγή της διασποράς του μέσω της άγριας πανίδας. Η αφρικανική πανώλη των χοίρων δεν είναι ζωανθρωπονόσος, συνεπώς δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος για τη δημόσια υγεία, ωστόσο μέτρα λαμβάνονται για λόγους που αφορούν την αγροτική οικονομία καθώς αν το νόσημα εμφανιστεί σε μια εκτροφή, θα πρέπει να θανατωθούν όλα τα ζώα της.
Εφημερίδα “Συνείδηση” – Γιάννης Συμψηρής
