Κάντε τις σωστές επιλογές για την έναρξη…
Η φύση των θηραμάτων υπαγορεύει τις προδιαγραφές των όπλων και των φυσιγγίων που ενδείκνυνται για το κυνήγι τους. Το τρυγόνι, για παράδειγμα, πετάει γρήγορα και συχνά “άτσαλα”. Επιπλέον, φαντάζει ως στόχος, μεγαλύτερο απ’ ότι είναι και συχνά αυτό δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι κινείται πιο αργά από ό,τι στην πραγματικότητα.
Το τρυγόνι παρουσιάζει –κυρίως τον Αύγουστο– τεράστια ανομοιομορφία μεγέθους, από άτομο σε άτομο. Συναντάμε στα ίδια μέρη πιτσούνια, με μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από της τσίχλας, άχρωμα ακόμη, και πουλιά παχιά, θρεμμένα στην αρχή με στάρι και αγριόβικο και αργότερα με λιόσπορα, έτοιμα να μεταναστεύσουν.
Οι πρόωρες μετακινήσεις, τα κάνουν συνήθως στα κυνηγοτόπια της έναρξης « είδος εν ανεπάρκεια », με αποτέλεσμα να δοκιμάζουμε συχνά βολές σε υπερβολικές αποστάσεις, προκειμένου να μη χάσουμε τη μία ή τις δύο ευκαιρίες του πρωινού. Όσοι, λοιπόν, εμπιστεύονται πολύ τις σκοπευτικές τους ικανότητες, μπορούν να εμπιστευτούν στα αυτογεμή μια αυξημένη σύσφιγξη (τσοκάρισμα), όπως είναι αυτή των δύο άστρων (3/4).
Το κυνήγι του τρυγονιού αποτελεί ένα από τα κλασικότερα καρτερίσια κυνήγια. Γι’ αυτό είναι όχι απλά επιτρεπτό, αλλά και απόλυτα επιθυμητό ένα μακρύκαννο όπλο που θα βελτιώνει την ακρίβεια της σκόπευσης. Κάννες μήκους 70 ως 76 εκατοστών, προσφέρουν σαφές πλεονέκτημα σε ένα τέτοιο κυνήγι, ιδιαίτερα αν αυτό πραγματοποιείται με πλαγιόκαννο ή αλληλεπίθετο δίκαννο. Στα αυτογεμή δεν είναι τόσο αναγκαίο, γιατί λόγω της επιμήκους μπάσκουλάς τους, προσφέρουν ικανοποιητικού μήκους σκοπευτική ευθεία, ακόμη και με κάννες 60 ή 65 εκατοστών.
Όσον αφορά τα φυσίγγια, η ίδια η φύση του θηράματος υπαγορεύει και τις προδιαγραφές τους. Μπορεί κάποιοι να θεωρούν το τρυγόνι «σκληρό» και ανθεκτικό στα τραύματα θήραμα, επειδή πολύ συχνά πέφτει στο έδαφος τραυματισμένο. Στην πραγματικότητα, η δύσκολη βολή του, το κάνει συχνά να χτυπιέται από περιφερειακά σκάγια της κατανομής και να πέφτει τραυματισμένο, ενώ είναι ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο και ευάλωτο θήραμα.
Υψηλές θερμοκρασίες και συμπεριφορά φυσιγγίων
Το πρόβλημα με την επιλογή των φυσιγγίων έχει να κάνει κυρίως με τις υψηλές θερμοκρασίες που συναντάμε στα τρυγονοκυνήγια. Οι μακρινές βολές απαιτούν κυρίως πολλά σκάγια (για να διατηρεί η κατανομή αποτελεσματική πυκνότητα στις μεγάλες αποστάσεις) και όχι όπως πολλοί νομίζουν σκάγια με αυξημένη κινητική ενέργεια (μεγάλης διαμέτρου). Έχω κυνηγήσει στο εξωτερικό τα τρυγόνια της έναρξης πολλές φορές με 9άρια, ιδίως όταν η πλειονότητα των πουλιών που συναντάμε είναι μικρά σε μέγεθος και σε ηλικία. Ωστόσο, θεωρώ ότι για τα τρυγονοκυνήγια που γίνονται στη χώρα μας και κυρίως για τα περασματιάρικα τρυγόνια του Σταυρού (μέσα Σεπτέμβρη), τα σκάγια Νο8 είναι τα πλέον κατάλληλα. Η αντίληψη πολλών ότι τα 7άρια ή τα 6άρια αυξάνουν την πιθανότητα καταβολής θηραμάτων σε υπερβολικές αποστάσεις δεν ευσταθή σε ένα τόσο ευαίσθητο θήραμα. Τέτοια φυσίγγια έχουν συχνά ως αποτέλεσμα την απώλεια θηραμάτων που βρέθηκαν σε λογική απόσταση, λόγω αραιής κατανομής.
Η ζέστη των πρώτων ημερών επιβάλλει να πειραματιστούμε σε φυσίγγια που δεν θα υπερβαίνουν σε βάρος γόμωσης τα 32, το πολύ 33 γραμμάρια σε σκάγια. Φυσίγγια των 30 ως 32 γραμμαρίων συνήθως δίνουν τα καλύτερα αποτελέσματα, αν και έχω δει εξαιρετικές επιδόσεις στο τρυγόνι και με φυσίγγια 28 γραμμαρίων. Προσοχή όμως! Ένα φυσίγγι ελαφρύ σε σκάγια, δεν είναι κατ’ ανάγκην και ελαφρύ συνολικά. Η μεγάλη ζέστη δημιουργεί πολλά προβλήματα στη συμπεριφορά των φυσιγγίων και χρειάζονται δοκιμές πριν αποφασίσουμε με ποιο φυσίγγι θα εξορμήσουμε την πρώτη μέρα της σαιζόν. Τα πολύ σκληρά σκάγια (με περιεκτικότητα σε αντιμόνιο πάνω από 3%), που συναντάμε συχνά σε σκοπευτικά φυσίγγια, προάγουν τις ποιοτικές κατανομές (υψηλού βαθμού ισοκατανομή των σκαγιών), αλλά δημιουργούν συχνά διαμπερή τραύματα, που με μαθηματική ακρίβεια παραπέμπουν στη δυστυχία να κυνηγάμε τραυματισμένα πουλιά, στις απόλυτα ομοιόμορφες καλλιέργειες ηλιόσπορου, αντί να συνεχίζουμε το καρτέρι μας.
