Οι νομικές και πρακτικές διαφορές μεταξύ του Κυνηγετικού Συλλόγου που είναι συνεργαζόμενος με το αρμόδιο υπουργείο και γενικότερα με τις δασικές αρχές και του Συλλόγου που δεν είναι συνεργαζόμενος με τις ανωτέρω αρχές.
Και οι δύο σύλλογοι, δηλαδή τόσο ο συνεργαζόμενος με τις δασικές αρχές όσο και ο μη συνεργαζόμενος, για να αποκτήσουν προσωπικότητα πρέπει να τηρήσουν τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα περί νομικών προσώπων και ειδικότερα τις διατάξεις περί σωματείων.
Για να γίνει αυτό (απόκτηση νομικής προσωπικότητας) πρέπει να συναποφασίσουν τουλάχιστον είκοσι πρόσωπα, να υποβληθεί από τα ιδρυτικά μέλη αίτηση στο Δικαστήριο το οποίο, αφού ελέγξει τη νομιμότητά του, εγκρίνει το καταστατικό του και διατάσσει μεταξύ των άλλων και την εγγραφή του στο βιβλίο σωματείων που τηρείται στο Δικαστήριο.
Από την εν λόγω εγγραφή, αποκτά το σωματείο προσωπικότητα και από το σημείο αυτό λειτουργεί ως σωματείο μη κερδοσκοπικού σκοπού (χαρακτήρα).
Επί των σωματείων (συλλόγων) που δεν είναι συναργαζόμενοι με τις δασικές αρχές, εφαρμόζονται αποκλειστικά και μόνον οι σχετικές διατάξεις του Αστικού Κώδικα και οι διατάξεις του Νόμου περί σωματείων, δηλαδή οι διατάξεις του Ν. 281/1914, ενώ στους συνεργαζόμενους Κυνηγετικούς Συλλόγους εφαρμόζονται οι διατάξεις του Δασικού Κώδικα και μόνο επικουρικά και για τα θέματα που δεν ρυθμίζονται έχουν εφαρμογή οι διατάξεις του Α.Κ. και του νόμου περί σωματείων.
Τι σημαίνει αυτό στην πράξη:
1. Ο συνεργαζόμενος Κ.Σ. πρέπει υποχρεωτικά να αποδεχθεί τα εγκεκριμένα καταστατικά όπως αυτά έχουν καταρτισθεί και δημοσευθεί με την αριθμ. 25234/1637/4-5-1976 απόφαση του Υπουργού Γεωργίας που έχει δημοσιευθεί στην εφημερίδα της Κυβέρνησης και να λειτουργεί με βάση τις διατάξεις των εν λόγω καταστατικών και του Δασικού Κώδικα.
2. Απαιτείται να ανγνωρισθεί ο εν λόγω Κυνηγετικός Σύλλογος ως συνεργαζόμενος από τις δασικές αρχές, γίνεται δε αυτή (αναγνώριση) όταν ο σύλλογος έχει τηρήσει τα αμέσως ανωτέρω και με σχετική απόφαση της αρμόδιας δασικής αρχής (τώρα του Γ.Γ. Περιφέρειας).
3. Ο σκοπός του συνεργαζόμενου συλλόγου είναι καθορισμένος από την πολιτεία και καταγράφεται στην παράγραφο 2 του άρθρου 266 του δασικού κώδικα. Και είναι η οργάνωση και η κυνηγετική κατάρτιση των κυνηγών και η συμβολή αυτών στη διατήρηση, ανάπτυξη και προστασία του θηραματικού πλούτου της χώρας και η παροχή βοήθειας προς τις δασικές αρχές για κάθε θέμα που ενδιαφέρει τη θήρα και το θήραμα.
4. Από τα ετήσεια έσοδα των πρέπει να δαπανούν τουλάχιστον το 50% για φιλοθηραματικούς σκοπούς.
5. Τα μέλη των διοικητικών των συμβουλίων είναι αιρετά και η θητεία των είναι διετής. Ο ταμίας των διορίζεται από την πολιτεία με διετή θητεία και πρέπει να είναι δημόσιος υπάλληλος.
6. Εκ του νόμου και του καταστατικού των υπάγονται στον εποπτικό οικονομικό έλεγχο του τοπικού Δασαρχείου και για κάθε θέμα που αφορά τη λειτουργία των υπάγονται στην εποπτεία γενικά των δασικών αρχών, με ανωτέρα εποπτική αρχή τη Δ/νση Θήρας του Υπουργείου Γεωργίας και του Γενικού Γραμματέα της οικείας περιφέρειας.
7. Σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν σήμερα και λειτουργούν περίπου 250 αναγνωρισμένοι Κυνηγετικοί Σύλλογοι.
8. Εποπτικό έλεγχο ασκεί επ’ αυτών, εκτός από τις δασικές αρχές, και η αρμόδια Κυνηγετική Ομοσπονδία η οποία αποτελεί το δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο στο χώρο του κυνηγίου.
9. Πάνω από τους αναγνωρισμένους Κυνηγετικούς Συλλόγους και τις Κυνηγετικές Ομοσπονδίες, ως Τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο είναι η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδας, στη δικαιοδοσία της οποίας υπάγονται όλες οι Κυνηγετικές Ομοσπονδίες που είναι συνολικά επτά (7).
10. Συντάσσουν (οι αναγνωρισμένοι Κυνηγετικοί Σύλλογοι) κάθε χρόνο τους ετήσιους απολογισμούς και προϋπολογισμούς οι οποίοι ελέγχονται και θεωρούνται από τις αρμόδιες Κυνηγετικές Ομοσπονδίες και στη συνέχεια εγκρίνονται από το αρμόδιο Δασαρχείο.
11. Για κάθε δαπάνη μεγαλύτερη των 10.000 δρχ. –τώρα των 29,35 ευρώ–, είναι υποχρεωμένοι να διενεργούν τακτικό μειοδοτικό διαγωνισμό. Σε περίπτωση που η πολιτεία διαπιστώσει φαινόμενα κακοδιαχείρισης και γενικά εκτροπή του συνεργαζόμενοι Κυνηγετικού Συλλόγου από τους κανόνες του καταστατικού του ή του Δασικού Κώδικα, έχει δύο δυνατότητες: α) Να αντικαταστατήσει τη διοίκησή του και να διορίσει προσωρινή, με εντολή διενέργειας αρχαιρεσιών για την ανάδειξη νέας (αρ. 12 παρ. 5 καταστατικού) και β) Να άρει τη συνεργασία του με τις δασικές αρχές [αρ. 4 της με αριθμ. 252341/1637/4-5-1976 (ΦΕΚ 640 Τέταρτον τεύχος της 4-5-76) απόφασης του Υπουργείου Γεωργίας].
Τίποτα από τα παραπάνω δεν επιβάλλεται στους συλλόγους που δεν είναι συνεργαζόμενοι με τις Δασικές Αρχές, ούτε βέβαια ασκείται επ’ αυτών τόσο αυστηρός οικονομικός έλεγχος. Σε αυτούς και όσον αφορά την κατά τον νόμο λειτουργίας των ή μη έχουν εφαρμογή, ως προελέχθη, οι διατάξεις του Α.Κ. και του Ν 281/914 (αριθμ. 32 επ.) περί σωματείων.
Όπως, δε, είναι γνωστό μέσα από τους συνεργαζόμενος Κυνηγετικούς Συλλόγους γίνεται και η ετήσια θεώρηση των αδειών θήρας των μελών του. Είναι επίσης γνωστό ότι κάθε κυνηγός, για να θεωρήσει την άδεια κυνηγιού του, δεν είναι απαραίτητο να είναι μέλος συνεργαζόμενου Κυνηγετικού Συλλόγου. Το μέλος τού μη συνεργαζόμενου Κυνηγετικού Συλλόγου δεν δύναται να θεωρήσει την άδεια κυνηγιού ομαδικά, μέσα από τον σύλλογό του, αλλά μόνον προσωπικά, σύμφωνα με το ισχύον σήμερα νόμιμο καθεστώς, όπως τούτο διεμορφώθη μετά την έκδοση της από 18/8/2006 Προσωρινής Διαταγής του Προέδρου του Β’ Τμήματος Διακοπών του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι στους συνεργαζόμενους κυνηγετικούς Συλλόγους έχει επιβληθεί ένα αυστηρά ειδικό καθεστώς διότι η πολιτεία μέσα από αυτούς θέλει και πράγματι ασκεί κι εκτελεί τη φιλοθηραματική της πολιτική όσον αφορά το θήραμα και το περιβάλλον γενικότερα. Πρόκειται για ειδικό καθεστώς που επεβλήθη για την εξυπηρέτηση Δημοσίου συμφέροντος.
Πρόκειται για σωματεία που έχουν συσταθεί και λειτουργούν μόνον και μόνον για την ικανοποίηση σκοπών που αφορούν το κυνήγι, το θήραμα, το θηραματικό πλούτο της χώρας, την κυνηγετική παιδεία των μελών των, την προστασία του περιβάλλοντος. Δίδει, δε, η πολιτεία μόνον σε αυτούς το δικαίωμα να προσλαμβάνουν και ιδιωτικούς φύλακες θήρας για την τήρηση των διατάξειων περί θήρας, τη μισθοδοσία των οποίων καλύπτουν με χρήματα των μελών των.
Καθίσταται πλέον σαφής η διαφορά μεταξύ των συνεργαζόμενων και των μη συνεργαζόμενων με τις δασικές αρχές συλλόγων. Πολλοί σύλλογοι που δεν είναι συνεργαζόμενοι με τις δασικές αρχές έχουν την ίδια επωνυμία (όνομα) με τους συνεργαζόμενους και πολλές φορές έχουν αντιγράψει και το καταστατικό των. Όμως δεν έχουν το αυστηρά ειδικό καθεστώς και όλους τους αυστηρούς περιορισμούς, ελέγχους, ούτε τις παρεμβάσεις της πολιτείας στο έργο τους όπως έχουν οι συνεργαζόμενοι για τα οποία αναφέρομαι ανωτέρω. Έτσι έχουμε από τη μία πλευρά τον σύλλογο που συνεστήθη καθαρά για την εξυπηρέτηση δημόσιου συμφέροντος σε στενή έννοια και έχουμε από την άλλη τον σύλλογο που επιτελεί και αυτός βέβαια κάποιον σκοπό, πολλές φορές ίδιο με αυτό των συνεργαζόμενων Κυνηγετικών Συλλόγων, ο οποίος όμως αλλές φορές μπορεί να έχει και άλλους παράλληλα σκοπούς, δηλαδή μπορεί να είναι εξωραϊστικός, εκπολιτιστικός, ζωοφιλικός, φιλανθρωπικός, σκοπευτικός.
Και οι κυνηγοί μέλη μη συνεργαζόμενων κυνηγετικών συλλόγων που θεωρούν τις άδειες κυνηγίου των, ως επίσης και οι κυνηγοί που απευθείας θεωρούν τις άδειές των στις δασικές αρχές, υπό μορφή τελών, καταβάλλουν ποσά ολιγότερα κατά 10% εκείνων που καταβάλλουν τα μέλη των ανεγνωρισμένων και συνεργαζόμενων με τις δασικές αρχές Κυνηγετικών Συλλόγων, το σύνολο των οποίων αποδίδεται στο Κεντρικό Ταμείο Γεωργίας και Δασών, σύμφωνα με τις τελευταίες αποφάσεις των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (Ρυθμιστικών).
Θέλω να πιστεύω ότι βοήθησα τους αναγνώστες μας να κατανοήσουν τη διαφορά χωρίς βέβαια να σημαίνει αυτό ότι δεν έχουν δικαίωμα ως κυνηγοί να είναι μέλη των μη συνεργαζόμενων κυνηγετικών συλλόγων, ακόμη δε και κανενός συλλόγου, αφού η θεώρηση της άδειας κυνηγίου των μπορεί να γίνει και προσωπικά από τους ίδιους, με μόνη προϋπόθεση την ασφαλιστική τους κάλυψη.
Άρθρο του δικηγόρου Ηλία Μπεκιάρη από το περιοδικό Κυνηγός & Φύση
