Εκπαίδευση, εξάσκηση, σύνεση, λογική, υπευθυνότητα και βασικές γνώσεις προσανατολισμού θεωρούνται οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να κάνει κάποιος -με πάντα σχετική ασφάλεια- ορειβασία.
Μιλώντας στον «Ε.Τ.», ο γ.γ. του Σωματείου Ελλήνων Οδηγών Βουνού, διεθνής οδηγός βουνού UIAGM και γνωστός συγγραφέας, Χρήστος Μπελογιάννης, ξεκαθάρισε ότι η επαφή του ορειβάτη με τις αντίξοες συνθήκες του βουνού, ο αγώνας για να ξεπεράσει τις δυσκολίες και να ανέβει στην κορυφή, η αλληλεγγύη με τους συντρόφους του, η άγρια ομορφιά του ορεινού τοπίου σηματοδοτούν κάποιες από τις ουσιαστικές διαστάσεις της ορειβασίας.
«Το βουνό απαιτεί συνεργασία μυαλού και σώματος. Μέσα από τη δραστηριότητα της ορειβασίας ανακαλύπτουμε τις απεριόριστες δυνατότητες που κρύβονται μέσα μας και σιγά σιγά ανακαλύπτουμε και τον εαυτό μας. Μέσα στην παγωμένη ατμόσφαιρα του βουνού συνειδητοποιούμε πόσο ζεστό είναι το χαμόγελο των συντρόφων μας και βιώνουμε το πραγματικό νόημα της συνεργασίας», είπε.
Αναφερόμενος στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ορειβάτες, ενδεικτικά ανέφερε τον ατελείωτο ανήφορο, τις καιρικές συνθήκες, την απόκρημνη ορθοπλαγιά, το παγωμένο χιόνι και τον κάθετο πάγο.
«Οι κίνδυνοι που παραμονεύουν πίσω από τις δυσκολίες δεν είναι λίγοι, κίνδυνοι αντικειμενικοί (από το περιβάλλον) και υποκειμενικοί (από τον ορειβάτη): θύελλα, λιθόπτωση, χιονοστιβάδα, έλλειψη οξυγόνου, απώλεια προσανατολισμού και πολλοί άλλοι, συνήθως σε συνδυασμό μεταξύ τους, ανήκουν στους υποκειμενικούς κινδύνους. Ομως, ίσως οι σοβαρότεροι κίνδυνοί προέρχονται από τον ορειβάτη. Ο πραγματικός ορειβάτης διαχειρίζεται όλες τις δυσκολίες και τους κινδύνους με ψυχραιμία, υπομονή, επιμονή και κύριο όπλο του τη σφαιρική γνώση γύρω από το θέμα της ορειβασίας», πρόσθεσε.
Οπως τόνισε, την πληρέστερη ορειβατική κατάρτιση παρέχει η Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας – Αναρρίχησης, η οποία έχει καταρτίσει και υλοποιεί έναν σαφή και αναλυτικό εκπαιδευτικό κανονισμό. Οι γνώσεις που παρέχονται στα διάφορα στάδια εκμάθησης των σχολών σφυρηλατούν σιγά σιγά ένα ορειβάτη με γνώσεις, συνείδηση και νοοτροπία. Σύμφωνα με τον ίδιο, ένας ολοκληρωμένος ορειβάτης μπορεί να κινείται στο βουνό άνετα και να διαθέτει πολυσύνθετες γνώσεις, αλλά και ικανότητες. «Προπάντων, ο ορειβάτης πρέπει να είναι άριστος γνώστης του βουνού και να ενεργεί πάντα λογικά και ψύχραιμα. Η σωστή εκτίμηση των συνθηκών και των προσωπικών μας ικανοτήτων, γνώσεων και εξοπλισμού έχει καταλυτική σημασία για το αν θα ζήσουμε μια ευχάριστη περιπέτεια στο βουνό ή θα εμπλακούμε σε έναν αγώνα επιβίωσης», τόνισε.
Οι ειδικοί συμβουλεύουν τους φιλόδοξους ή έμπειρους ορειβάτες να προετοιμαστούν κατάλληλα και να μελετήσουν προσεκτικά τη διαδρομή που θα ακολουθήσουν. Να διαβάσουν τον χάρτη της περιοχής, να μάθουν για τις καιρικές συνθήκες και να ενημερωθούν για πιθανούς κινδύνους. Ο κατάλληλος εξοπλισμός μπορεί να συνεισφέρει σημαντικά στην αντιμετώπιση των δύσκολων καιρικών συνθηκών.
ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ Ο ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ
Υπάρχει ειδικός εξοπλισμός για κάθε βαλάντιο. Ενα σακίδιο χωράει πολύ περισσότερα απ’ ό,τι νομίζει ο καθένας, έτσι λίγο βάρος παραπάνω για κάποια απαραίτητα, όπως λίγα τρόφιμα (θερμιδογόνα κυρίως), νερό, ένα ατομικό φαρμακείο, ένα σύστημα προσανατολισμού και ένα μέσο επικοινωνίας, δεν πρέπει να λείπουν από κανέναν, ακόμα και για την πιο μικρή βόλτα. Οπως είναι ευρέως γνωστό, η ορειβασία είναι πιο ασφαλής όταν γίνεται σε ομάδες. Ετσι, καλό θα είναι οι μη έμπειροι ορειβάτες να αποφεύγουν να πηγαίνουν μόνοι τους και πάντα να ενημερώνουν κάποιον για τη διαδρομή που θα ακολουθήσουν και την αναμενόμενη ώρα επιστροφής τους. Κυρίως, όμως, να θυμούνται, αν χαθούν, ότι το σοφότερο που έχουν να κάνουν είναι να επιστρέψουν στο τελευταίο γνωστό σημείο.
Τα παραπάνω, βέβαια, χρειάζονται γνώση και εξάσκηση ή αλλιώς τη συνοδεία ενός έμπειρου φίλου ή επαγγελματία, αν θέλουν.
