«Στο βουνό δίνεις μια διαρκή μάχη με την ίδια σου την ύπαρξη. Η επιτυχία αυξάνει την αυτοπεποίθηση και αυτή φέρνει νέες επιτυχίες και η επίτευξη του στόχου ανοίγει άμεσα το δρόμο για τον επόμενο. Κι όλα αυτά λειτουργούν σε συνδυασμό με την αδρεναλίνη, και την αγάπη για την ορειβασία», είχε αναφέρει παλαιότερα ο Αντώνης Συκάρης ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ορειβάτες που κατέκτησε έξι από τις 14 κορυφές άνω των 8.000 μέτρων στον κόσμο, πριν σκοτωθεί τον Απρίλιο του 2022 στα Ιμαλάια.
Το πρόσφατο δυστύχημα στον Όλυμπο με θύμα τον 41χρονο Αναστάστιο Δημόπουλο, έμπειρο κατά γενική ομολογία άλλων ορειβατών, έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι στα βουνά ψέματα δεν χωράνε, όσο έμπειρος και αν είσαι, όσες κορυφές και αν έχεις κατακτήσει. Γιατί όπως εκτιμούν άλλοι ορειβάτες ο θάνατος του 41χρονου ήταν αποτέλεσμα κάποιας στιγμιαίας απροσεξίας. «Εικάζουμε ότι ο άτυχος συνάνθρωπός μας, αν και έμπειρος όπως λένε, πρέπει να πάτησε με τα καρφιά που έχουν τα ειδικά υποδήματα ορειβασίας τα πατζάκια του και εκεί να σκάλωσε και να έπεσε.
Αν στα 4 δευτερόλεπτα δεν προλάβει να σταματήσει τότε φεύγεις με μεγάλη ταχύτητα» ανέφερε στο protothema.gr ο κ. Ζαφείρης Τρόμπακας, διευθυντής εκπαίδευσης στην Ελληνική Ομάδα Διάσωσης, ο οποίος σε ηλικία 17 ετών είχε συμμετάσχει, παραμονές Χριστουγέννων του 1979 σε μια αποστολη 14 ορειβατών στον Όλυμπο, όπου σκοτώθηκαν 2 άτομα, ενώ οι υπόλοιποι 12 επέζησαν επί 54 ώρες μέσα σε ακραίες καιρικές συνθήκες.
Ο κ. Τρόμπακας εξηγεί και το λόγο που τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια αυξητική τάση στα ατυχήματα στον Όλυμπο. Όπως χαρακτηριστικά λέει, η αυξημένη επισκεψιμότητα αλλά και η έλλειψη παιδείας και σεβασμού για το βουνό είναι οι κύριες αιτίες.
«Έχουμε αυξημένη επισκεψιμότητα και άρα περισσότερα ατυχήματα. Όσον αφορά το τελευταίο με τον θάνατο του 41χρονου να πούμε ότι είναι το πρώτο θανατηφόρο τα τελευταία 60 χρόνια στη συγκεκριμένη περιοχή του Ολύμπου, που γίνεται χειμώνα. Και να τονίσουμε ότι ο άνθρωπος αυτός έπεσε με ταχύτητα και εκσφενδονίστηκε πάνω σε βράχια, γιατί έπεσε σε πάγο, ανέπτυξε ταχύτητα και κατέληξε σε βράχια.
Να σας πω ότι στις 15 Απριλίου του 2018 μια κοπέλα είχε πέσει από 400 μέτρα στην περιοχή αλλα έπεσε πάνω σε μαλακό χιόνι που απόσβεσε τον κραδασμό, τώρα όμως το χιόνι δεν είναι αφράτο αλλά έχει γίνει πάγος κάτι που καθιστά την ορειβασία επικίνδυνη. Και θα είναι έτσι μέχρι τις 15 Ιανουαρίου μέχρι να πέσει καινούργιο χιόνι, αλλά και μετά θα υπάρχει κίνδυνος σε κάποια σημεία για χιονοστιβάδες κάτι που θέλει προσοχή».
Ο Αλέξανδρος Στύλλας μαζί με τον αδερφό του Μιχάλη τα τελευταία 19 χρόνια εγκατέλειψαν την πόλη τους στη Θεσσαλονίκη και εγκαταστάθηκαν μόνιμα στο «βουνό των θεών». Εκεί ζουν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου ως διαχειριστές του καταφυγίου «Χρήστος Κάκκαλος» στα 2.648 μέτρα. «Ο Ολυμπος είναι από τα δυσκολότερα βουνά στον κόσμο. Εχω ταξιδέψει, έχω πάει σε 30 αποστολές στα Ιμαλάια μαζί με τον αδελφό μου, έχω πάει με αποστολή στα ινδικά Ιμαλάια για σκι, έχω πάει στις Αλπεις πάρα πολλές φορές , αλλά σίγουρα το δικό μας ψηλότερο βουνό είναι από τα πιο επικίνδυνα. Ξεχωριστό μεν, αλλά απρόβλεπτο.
Μπορεί κάτω από τον Ολυμπο να κάνεις μπάνιο στη θάλασσα, αλλά πάνω από τα 2.500 μέτρα επικρατούν 100 διαφορετικές και εναλλασσόμενες καιρικές συνθήκες. Μπορεί να έχει ήλιο στα ριζά του βουνού και πάνω να ρίχνει κεραυνούς και χαλάζι, τα οποία μπορούν να σκοτώσουν ανά πάσα στιγμή», σημειώνει ο Αλέξανδρος Στύλλας και θα εξηγήσει για ποιο λόγο εκτιμά ότι συνέβη το τελευταίο δυστύχημα.
«Αυτή τη στιγμή στον Όλυμπο έχει να χιονίσει ένα μήνα σχεδόν. Αυτό σημαίνει ότι το χιόνι έχει γίνει πάγος. Την ημέρα μαλακώνει και το βράδυ γίνεται γυαλί, πολύ σκληρός πάγος. Ό,τι εξοπλισμό και αν έχεις όσο έμπειρος και αν είσαι ένα λάθος μπορεί να αποβεί μοιραίο σε κλίσεις όπως αυτή στην οποία βρισκόταν ο άνθρωπος που έφυγε από τη ζωή. Γιατί αυτός βρισκόταν κάτω από την κορυφή σε τεράστια κλίση του βουνού. Οπότε αν πέσεις στον πάγο παίρνεις μεγάλη ταχύτητα και δεν σταματάς».
Όπως επισημαίνει ο κ. Στύλλας ένα σημαντικό θέμα που θα πρέπει να δει η πολιτεία είναι η διάσωση με ελικόπτερο. «Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ελικοδιάσωση γιατί τα Super Puma που έχουμε είναι ελικόπτερα βαριά και δεν κάνουν για το τερέν των βουνών μας. Θα πρέπει λοιπόν να έχουμε μικρά ευέλικτα ελικόπτερα, αλλά και προσωπικό εξειδικευμένο στη διάσωση τέτοιου είδους.
Μετά το θάνατο του Ερμή Θεοχαρόπουλου στα Τζουμέρκα μαζί με τον πατέρα του Γιάννη τρέξαμε ώστε να ψηφιστεί νομοσχέδιο για την ελικοδιάσωση. Αυτή τη στιγμή δεν έχει γίνει ακόμη κάτι. Θα πρέπει να έχουμε προσωπικό που να εκπαιδευτεί σε Γερμανία και Ελβετία εκεί όπου γνωρίζουν καλύτερα για την ελικοδιάσωση και παράλληλα να έχουμε άλλου τύπου ελικόπτερα, ειδικά για αυτές τις καταστάσεις».
Ο Αλέξανδρος Στύλλας ήταν συνοδός του αδερφού του Μιχάλη ο οποίος τον Μάιο του 2004 ήταν ένας από τους εννέα συμμετέχοντες στην αποστολή που ανέβηκε στην κορυφή του Έβερεστ. Η ορειβασία για τα δυο αδέρφια είναι τρόπος ζωής, και όχι ένα απλό άθλημα. Και όπως συνηθίζει να λέει ο Αλέξανδρος, «στα βουνά πάμε να πάρουμε ανάσα ζωής, δεν πάμε να την αφήσουμε».
