Γενικά χαρακτηριστικά
Μικρό (25-27 εκ.) παρυδάτιο που συχνάζει σε βάλτους και υγρά λιβάδια. Αναπαράγεται σε όλο σχεδόν το βόρειο ημισφαίριο αλλά βορειότερα από τη χώρα μας. Στην Ελλάδα βρίσκουμε το Μπεκατσίνι μόνο να ξεχειμωνιάζει και να περνά κατά τη μετανάστευση από και προς την Αφρική.
Διαθέτει, αναλογικά το μακρύτερο ράμφος από κάθε άλλο πουλί στην Ελλάδα, μήκους τουλάχιστον 6,5 εκατοστών! Το χρώμα του ράμφους είναι γκριζοπράσινο, όπως και τα πόδια. Το σώμα του Μπεκατσινιού είναι βασικά καστανόχρωμο, κρυπτικά χρωματισμένο, εκτός από την άσπρη κοιλιά.
Τρέφεται με υδρόβια ασπόνδυλα, θαμμένα στη λάσπη, τα οποία ανακαλύπτει χάρη στο ράμφος του, που είναι εφοδιασμένο με ευαίσθητα νεύρα. Σχηματίζει συνήθως αραιά κοπάδια. Δεν αποφασίζει να πετάξει παρά μόνο όταν ο κίνδυνος πλησιάσει πολύ κοντά. Τότε σηκώνεται αιφνιδιαστικά και με θόρυβο, διαγράφοντας τεθλασμένη γραμμή στον αέρα με το γρήγορο φτεροκόπημα του.
Στο ξεπέταγμα του το Μπεκατσίνι αφήνει μια βραχνή κραυγή, που θυμίζει τον ήχο της λίμας. Το τραγούδι του είναι ένα μονότονο και ρυθμικό «τικε, τικε, τικε», που επαναλαμβάνεται όπως οι χτύποι του ρολογιού. Κατά τόπους έχει συνήθειες νυκτόβιου. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η πτήση επίδειξης του αρσενικού προς το θηλυκό Μπεκατσίνι, που όμως δεν μπορούμε να παρατηρήσουμε στη χώρα μας. Τα δύο ακραία πούπουλα της ουράς του, δονούμενα από τον αέρα, παράγουν έναν τυμπανιστό ήχο κατά τη διάρκεια της αργής αυτής πτήσης.
Στα μέρη που φωλιάζει, το Μπεκατσίνι γεννά συνήθως 4 λαδοπράσινα αβγά με πολλά σκούρα καφετιά στίγματα. Κλωσσάει μόνο το θηλυκό για 18-20 μέρες αλλά τη φροντίδα των νεοσσών, που θα πετάξουν μόλις συμπληρώσουν 19-20 μέρες ζωής, επωμίζονται και οι δύο γονείς.
Μεταναστεύσεις
Η αποδημητική κίνηση αρχίζει από το δεύτερο 156ήμερο του Ιούλη στην κεντρική Ευρώπη. Αντιστοιχεί στο «πέρασμα της Αγίας Μαγδαληνής». Τα πρώτα πουλιά παρατηρούνται κατά τον Απρίλη, κατά τη διάρκεια του «περάσματος της Παρθένου» και φτάνουν στο σημείο κορύφωσης το Νοέμβρη, που ονομάζεται «πέρασμα της Αγίας Αικατερίνης».
Σημαντικές πτήσεις μπορεί να εμφανιστούν και μέσα στην καρδιά του χειμώνα, από πουλιά που φτάνουν απ’ τις βόρειες ζώνες κυνηγημένα απ’ το κρύο. Άλλες περιοχές διαχείμασης των μπεκατσινιών είναι η Μεγάλη Βρετανία κι η Ιρλανδία, η Ιβηρική χερσόνησος, η Βόρεια Αφρική (Μαρόκο, Αλγερία).
Ένα μεγάλο μέρος πουλιών φτάνει στη Μαύρη Αφρική (Τσαντ, Σενεγάλη). Τα πουλιά ξαναπερνούν απ’ το τέλος Φλεβάρη ως τον Απρίλη. Μια απ’ τις πιο εκπληκτικές πλευρές συμπεριφοράς του μπεκατσινιού, πολύ γνωστή στους κυνηγούς, είναι η ξαφνική πτήση του σε ζιγκ-ζάγκ, που συνοδεύεται με μια βραχνή κραυγή η οποία σημαίνει πανικό σ’ όλα τ’ άλλα πουλιά που είναι σκορπισμένα τριγύρω.
Το μπεκατσίνι είναι συνήθως μοναχικό πουλί, παρ’ όλο που μερικά μικρά κοπάδια παρατηρούνται ταχτικά κατά την αποδημητική περίοδο σε τοποθεσίες που εκτιμά ιδιαίτερα το πουλί. Το μπεκατστίνι των βάλτων παρατηρείται σε όλη την Ευρώπη.
Παρόμοια με το Μπεκατσίνι είναι και το Κουφομπεκάτσινο (lymnocryptes minimus)
Σωματομετρικά στοιχεία – βιότοπος: Το μέγεθος του είναι 17-19 εκατοστά περίπου 30% μικρότερο από το μπεκατσίνι και το σώμα του δείχνει πιο «συμπαγές», το ράμφος του φτάνει τα 4 εκατοστά. Το πέταγμα του είναι αργό και αδύναμό και απογείωση του αθόρυβη. Οι ραβδώσεις στην περιοχή του κεφαλιού είναι ανοιχτόχρωμες. Αναπαράγεται πάνω από τα μεσαία γεωγραφικά πλάτη, σε χαμηλά υψόμετρα. Προτιμάει ηπειρωτικές περιοχές, αλλά σε ορισμένα μέρη πλησιάζει και τις ακτές. Κατά την περίοδο της αναπαραγωγής απαντάται σε δάση σημύδας, ιτιάς και ανοιχτές βαλτώδεις εκτάσεις με βούρλα. Εκτός της αναπαραγωγικής περιόδου απαντάται σε ρηχές, ελώδεις περιοχές με αρκετή φυτική κάλυψη επίσης πλημμυρισμένες και καλλιεργημένες εκτάσεις με αρκετή υγρασία, δέλτα ποταμών κλπ.
Μεταναστεύσεις – αναπαραγωγή : Είναι είδος μεταναστευτικό, ξεχειμωνιάζει κυρίως στη δυτική και νότια Ευρώπη, βόρεια Αφρική, Μεσογειακές χώρες, Τουρκία και Βόρεια μέση Ανατολή. Τα φθινοπωρινά περάσματα αρχίζουν στα τέλη Αυγούστου με κυρίως περάσματα μετά τις 15 Σεπτεμβρίου μέχρι το Νοέμβριο.
Τυχόν παρατηρήσεις κουφομπεκάτσινων νωρίτερα το καλοκαίρι αφορούν μάλλον άτομα τα οποία δεν αναπαράχθηκαν (συμπεράσματα από στις χώρες της Βόρειας θάλασσας). Το Νοέμβριο έχουν φτάσει τα περισσότερα στην Αφρική. Οι επιστρόφιες μετακινήσεις αρχίζουν το Φεβρουάριο με κύρια περάσματα το Μάρτιο. Οι περιοχές αναπαραγωγής «συμπληρώνονται» στα μέσα Απριλίου με μέσα Μαΐου.
Πιθανώς να φωλεοποιεί δύο φορές.
Τη φωλιά την κατασκευάζει στο έδαφος σε χαμηλή βλάστηση. Συνήθως επιλέγει υψώματα στο έδαφος τα οποία περιβάλλονται από νερό. Η φωλιά έχει κυπελλοειδή μορφή με βάθος 5 εκατοστών, στρωμένη με χόρτα και φύλλα. Τα αυγά δεν είναι γυαλιστερά, το χρώμα τους είναι ελαιώδες ως καφέ σκούρο με σκούρα καφετιά στίγματα και κηλίδες. Γεννάει 3-4 αυγά και η διάρκεια της επώασης είναι το λιγότερο 24 μέρες.
πηγη : www.ksfiliaton.blogspot.gr
