Το λαγοκυνήγι δεν είναι απλή υπόθεση. Απαιτείται ένας καλός κυνηγός και ένας καλά εκπαιδευμένος και έμπειρος ιχνηλάτης, προκειμένου να υπάρχει αξίωση για κάρπωση, αλλά και για να ευχαριστηθείτε την εξόρμηση.
Ιχνη παντού
Οσο καλά μαθημένος και έμπειρος κι αν είναι ο ιχνηλάτης, όσο κι αν ακολουθεί με πάθος και επιμονή τον ντορό που εντόπισε, υπάρχουν κάποιες ιδιαίτερα προβληματικές καταστάσεις, στην αντιμετώπιση των οποίων ο κάθε σκύλος θα κολλήσει.
Θα είναι λάθος να πιστέψετε πως ο σκύλος σας ολιγωρεί. Περιπτώσεις όπως αυτές των διασταυρούμενων ιχνών, των σάλτων που κάνουν τα κοντινά ίχνη για να μην ανταποκρίνονται στην πραγματική θέση των λαγών, αλλά και, λίγο καιρό αργότερα, της αναταραχή που κυριαρχεί στα λαγοτόπια την περίοδο των ζευγαρωμάτων είναι για τον σκύλο παγίδες, στις οποίες κατά πάσα πιθανότητα θα πέσει.
Μία από τις παγίδες αυτές είναι τα διασταυρούμενα ίχνη. Από τη μία, καταδεικνύουν πως στην περιοχή υπάρχουν περισσότεροι του ενός λαγοί. Από την άλλη, θα συγχύσουν τον ιχνηλάτη, που δεν θα ξέρει ποιον ντορό να ακολουθήσει.
Ουδέν κακόν, που λένε πολλοί κυνηγοί… Η αλήθεια, όμως, είναι πως τα λαγοτόπια που κρατάνε πολλούς λαγούς δημιουργούν την εξής ιδιαιτερότητα για τον ιχνηλάτη. Εκτός από τα μέρη όπου τα θηράματα γιατακιάζουν, όλα τα υπόλοιπα, τα σημεία τροφοληψίας κ.λπ., είναι κοινά, κάνοντάς τους όλους να κινούνται σε αυτά.
Στην περίπτωση αυτή, κατά την έρευνά σας θα συναντήσετε τις αποδείξεις της ύπαρξής τους και διαφορετικά μεταξύ τους κόπρανα, και ο σκύλος σας θα πιάσει διαφορετικούς ντορούς. Οσο βέβαια η νύχτα μεγαλώνει, τέτοια περιστατικά θα λιγοστεύουν, αφού κατά τη διάρκειά της οι λαγοί έχουν περισσότερο χρόνο να απομακρυνθούν από το γιατάκι τους για να φάνε.
Αυτές οι μετακινήσεις δημιουργούν άλλη μία δυσκολία: Τα ίχνη αυξάνονται σημαντικά, καθώς τα δρομολόγια είναι περισσότερα, διαφορετικά, πιο μακρινά και, ως εκ τούτου, μπερδεμένα.
Ο ιχνηλάτης θα κληθεί να αποδείξει τη δυνατή του μύτη, ξεχωρίζοντας το φρέσκο ίχνος ενός από τους λαγούς που κινήθηκαν στην περιοχή, αντιλαμβανόμενος ποιο ήταν το τελευταίο του δρομολόγιο, αυτό που τον οδήγησε μέχρι το γιατάκι στο τέλος της ημέρας του. Μετά, θα πρέπει να το ακολουθήσει, χωρίς να το χάσει, για να φτάσει εντέλει στο ξεφώλιασμα.
Για να το πετύχει αυτό, ο σκύλος σας θα χρειαστεί χρόνο και εσείς πρέπει να του τον δώσετε. Δεν είναι ασυνήθιστο, άλλωστε, η ιχνηλασία να κρατά δύο και τρεις ώρες, με τον ιχνηλάτη να ψάχνει και τον κυνηγό να πηγαίνει καβάλα, περιμένοντας το χαρακτηριστικό γάβγισμα.
Οι έμπειροι σκύλοι θα τα καταφέρουν μόνοι τους, ενώ τους νεαρούς ίσως και να χρειαστεί να τους «σπρώξετε» λιγάκι προς τα ίχνη που εσείς εντοπίσατε κατά την έρευνά σας και, στη συνέχεια, με την εμπειρία σας, προς τα σημεία όπου εκτιμάτε ότι μπορεί να έχει κινηθεί ο λαγός.
Από τον ντορό στον λαγό
Όταν ο σκύλος σας καταφέρει να εντοπίσει και να ακολουθήσει έναν ντορό, έχει κάνει ίσως το πιο σημαντικό βήμα. Τώρα θα πρέπει να εξεταστεί αν τα ίχνη που ακολουθεί ανήκουν σε λαγό που βρίσκεται εκεί κοντά ή σε κάποιον που έχει γιατακιάσει αρκετά μέτρα μακριά.
Στην περίπτωση που το γιατάκι είναι σε κοντινή απόσταση, τότε το κυνήγι σας είναι μάλλον εξασφαλισμένο, είτε διαθέτετε έμπειρο ιχνηλάτη είτε λιγότερο έμπειρο.
Η μόνη δυσκολία που θα αντιμετωπίσει ο σκύλος σας είναι αυτή των τελευταίων βημάτων και του γνωστού σάλτου που κάνει ο λαγός ακριβώς πριν γιατακιάσει, προκειμένου να μπερδέψει τους θηρευτές του.
Τότε, θα δείτε τον σκύλο σας να ακολουθεί τον ντορό μέχρι ενός σημείου και στη συνέχεια να κολλάει σαστισμένος από την ξαφνική εξαφάνιση και ανακολουθία της μυρωδιάς.
Θα χρειαστεί λίγο παραπάνω επιτόπια έρευνα για να εντοπιστεί το θήραμα, όμως μη βιαστείτε να απομακρύνετε τον σκύλο από το σημείο, σκεπτόμενοι πως ακολουθεί λάθος χνάρια.
Οπως είναι γνωστό, ο λαγός, όπως και όλα τα θηράματα, έχει αναπτύξει μηχανισμούς άμυνας και προστασίας από τους διώκτες του και το να μην τους οδηγεί με τα ίχνη του ακριβώς στο σημείο του γιατακιού είναι ένας τέτοιος μηχανισμός. Από εσάς απαιτείται υπομονή και επιμονή για να τον παρακάμψετε.
Αν, τώρα, τα ίχνη που ακολουθεί ο σκύλος σας ανήκουν σε λαγό που έχει ξεμακρύνει, τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα, ιδίως για έναν άπειρο ιχνηλάτη. Κι αυτό γιατί ο λαγός στην πορεία του θα έχει περάσει από δύσβατα, πυκνά -βατσινιές- σημεία, που δεν ευνοούν τη διατήρηση της μυρωδιάς και παράλληλα δεν είναι εύκολα για τον σκύλο να τα διασχίσει.
Όλοι οι λαγουτζήδες ξέρουν πως λίγα είναι τα σκυλιά που πραγματικά θα μπουν άφοβα μέσα σε βάτα και θαμνότοπους. Ακόμα και για όσα μπαίνουν, όμως, δεν σημαίνει πως η ιχνηλασία θα είναι παιχνιδάκι. Ο λαγός στην πορεία του θα αλλάξει κατευθύνσεις, με τα ίχνη να σταματούν τη λογική τους διαδρομή ξαφνικά ή να αραιώνουν επικίνδυνα. Θα περάσει πηδώντας κάποια από τα εμπόδια που θα συναντήσει, με αποτέλεσμα οι μυρωδιές να διακόπτονται απότομα σε κάποια σημεία. Θα επιβραδύνει και αλλού θα επιταχύνει, αφήνοντας αντίστοιχα έντονα και σχεδόν ανεπαίσθητα ίχνη ή ίχνη που είναι φρέσκα και ξαφνικά εξαφανίζονται, σαν ο λαγός να γιατάκιασε εκεί ακριβώς.
Μόνο που, φυσικά, δεν είναι τόσο απλό το πράγμα, απλώς ο λαγός αυτή την εικόνα θέλει να σας δώσει, παραπλανώντας σας με ψευδο-γιατάκια, για να σας δυσκολέψει ακόμα περισσότερο να βρείτε το πραγματικό.
Η σημασία του καλού ιχνηλάτη
Τη σημαντικότερη δουλειά στο λαγοκυνήγι την επωμίζεται ο σκύλος. Ανάλογα με την εμπιστοσύνη που του έχει ο ιδιοκτήτης του, τον αφήνει να δράσει ανενόχλητος, όσο εκείνος τον ακολουθεί.
Ετσι, ο ιχνηλάτης γίνεται όλο και πιο έμπειρος, ακολουθώντας τα ένστικτά του και την κρίση του, και εσείς μπορείτε να του δείχνετε όλο και περισσότερη εμπιστοσύνη σε κάθε έξοδο.
Κοινή παραδοχή αποτελεί το γεγονός πως οι παρεμβάσεις των κυνηγών στο έργο του ιχνηλάτη δεν είναι καλές παρά μόνο όταν και εάν τεθεί θέμα λάθους. Αν, δηλαδή, ο σκύλος σας ακολουθεί λάθος ντορό, αν μπλέξει και πάει σε άλλο ζώο, τότε θα πρέπει να επέμβετε για να τον διορθώσετε, διαφορετικά πρέπει να τον αφήσετε να ακολουθήσει την όσφρησή του, έτοιμοι να εμπλακείτε στο έργο του μόνο αν αντιληφθείτε ότι έχει χάσει εντελώς την πορεία των ιχνών.
Τα ίχνη των ζευγαρωμάτων
Τα ζευγαρώματα των λαγών ξεκινούν σε κάθε περιοχή νωρίτερα ή αργότερα, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν και τα τροφικά διαθέσιμα. Ετσι, δεν είναι απίθανο στα νότια της χώρας τα πρώτα ζευγαρώματα να ξεκινήσουν στα τέλη Νοεμβρίου με αρχές Δεκεμβρίου.
Αν και σχετικά πρώιμη μια συζήτηση για την εποχή της αναπαραγωγής, σε ό,τι αφορά την ιχνηλασία των σκύλων, θα πρέπει να ξέρετε πως στα λαγοτόπια της περιόδου εκείνης επικρατεί κυριολεκτικά πανικός.
Οι μάχες ανάμεσα στους αρσενικούς, αλλά και μεταξύ αρσενικών και θηλυκών γεμίζουν τον τόπο μπερδεμένα ίχνη, τρίχες και άλλα σημάδια της πάλης, που μπορεί να οδηγήσουν τον σκύλο στην παράνοια, κάνοντάς τον να αφιερώσει ώρες στο ξεμπέρδεμα των μυρωδιών, χωρίς να μπορεί να ακολουθήσει καμία μέχρι τέλους, ιδίως αν οι λαγοί έχουν πια φύγει.
Έτσι, αν ο κυνηγότοπος που είστε θυμίζει πεδίο μάχης και αν οι έρευνές σας δεν αποδώσουν μέσα στην πρώτη ώρα, τότε μάλλον πρέπει να πάρετε τον ιχνηλάτη σας και να μετακινηθείτε σε άλλο κυνηγότοπο.
